Huidproblemen en Parasieten
HUIDPROBLEMEN
Acne
Acne wordt zowel bij hond als kat gezien. Bij de hond vooral op jeugdige leeftijd, bij mn. Dobermann, Engelse bulldogen, Boxers en Duitse doggen, en wordt een verband gelegd met het onvoldoende schoonhouden/poetsen van de kin.
Symptomen: Aanvankelijk ontstaan op kin of lippen mee-eters (comedones), keratine/talgpropjes welke de talgklieren verstoppen. Dit leidt vervolgens tot ontstekingsreacties in de vorm van rode pukkels, pus pukkels tot diepere ontstekingen.
Acne wordt zowel bij hond als kat gezien. Bij de hond vooral op jeugdige leeftijd, bij mn. Dobermann, Engelse bulldogen, Boxers en Duitse doggen, en wordt een verband gelegd met het onvoldoende schoonhouden/poetsen van de kin.
Symptomen: Aanvankelijk ontstaan op kin of lippen mee-eters (comedones), keratine/talgpropjes welke de talgklieren verstoppen. Dit leidt vervolgens tot ontstekingsreacties in de vorm van rode pukkels, pus pukkels tot diepere ontstekingen.
Atopie/huidallergie
Bij dieren met atopie is sprake van het plaatsvinden van een overgevoeligheidsreactie (allergische reactie) op stoffen (allergenen) in de omgeving van de dieren, die bij niet allergische dieren geen reacties geven. Hierbij gaat het om stoffen als pollen van bloeiende planten/grassen, huisstofmijten, huidcellen van andere dieren etc. Afhankelijk van waarvoor het dier overgevoelig is kan de allergie seizoensgebonden zijn. De allergische reactie uit zich met name in veranderingen in de huid welke oa. tot jeuk leiden.
Er bestaat een erfelijke basis voor het probleem en tevens zijn er aanwijzingen dat dieren die in het "pollenseizoen" geboren worden een grotere kans hebben deze vorm van allergie te ontwikkelen. Ook invloeden van vaccinaties en aanwezigheid van parasieten als bv spoelwormen worden beschreven., zo ook de bestrijdingsmiddelen die de mensen gebruiken voor de honden.
Voorkeursrassen voor atopie zijn Terriërs, Lhasa Apso, Shi Tzu, Dalmatische honden, Ierse en EngelseSetter, Labrador en Golden Retriever, Schnauzers, Sharpei, Boxers, Duitse Herdershonden, poedels en West Highland white terriërs.
Bij de meeste dieren treden verschijnselen al op jonge leeftijd op, incidenteel al bij vier maanden. Atopie is na de vlooienallergie de meestvoorkomende huidallergie. Symptomen: Het belangrijkste symptoom is jeuk, vooral gericht op poten en snuit. Huidveranderingen als roodheid, pukkels, schilfering en huidverdikking kunnen ook worden gezien in oksels, liezen, oren en buik. Soms treden ook verschijnselen van niezen en bindvliesontsteking van de ogen op. Secundair kunnen huidinfecties met bacteriën of gisten het beeld compliceren.
Bij dieren met atopie is sprake van het plaatsvinden van een overgevoeligheidsreactie (allergische reactie) op stoffen (allergenen) in de omgeving van de dieren, die bij niet allergische dieren geen reacties geven. Hierbij gaat het om stoffen als pollen van bloeiende planten/grassen, huisstofmijten, huidcellen van andere dieren etc. Afhankelijk van waarvoor het dier overgevoelig is kan de allergie seizoensgebonden zijn. De allergische reactie uit zich met name in veranderingen in de huid welke oa. tot jeuk leiden.
Er bestaat een erfelijke basis voor het probleem en tevens zijn er aanwijzingen dat dieren die in het "pollenseizoen" geboren worden een grotere kans hebben deze vorm van allergie te ontwikkelen. Ook invloeden van vaccinaties en aanwezigheid van parasieten als bv spoelwormen worden beschreven., zo ook de bestrijdingsmiddelen die de mensen gebruiken voor de honden.
Voorkeursrassen voor atopie zijn Terriërs, Lhasa Apso, Shi Tzu, Dalmatische honden, Ierse en EngelseSetter, Labrador en Golden Retriever, Schnauzers, Sharpei, Boxers, Duitse Herdershonden, poedels en West Highland white terriërs.
Bij de meeste dieren treden verschijnselen al op jonge leeftijd op, incidenteel al bij vier maanden. Atopie is na de vlooienallergie de meestvoorkomende huidallergie. Symptomen: Het belangrijkste symptoom is jeuk, vooral gericht op poten en snuit. Huidveranderingen als roodheid, pukkels, schilfering en huidverdikking kunnen ook worden gezien in oksels, liezen, oren en buik. Soms treden ook verschijnselen van niezen en bindvliesontsteking van de ogen op. Secundair kunnen huidinfecties met bacteriën of gisten het beeld compliceren.
Hot Spot
Een hot spot is een plaatselijke natte/pussige huidontsteking, welke is ontstaan doordat het dier heftig op deze plaats heeft zitten bijten of krabben. Jeuk door bijvoorbeeld vlooien, anaalzakontstekingen, oorontstekingen etc. zijn hier oorzaak voor. Vaak gaat het om honden met dichte, langharige vachten.
Therapie: Van belang is primair de oorzaak van de jeuk tegen te gaan. Behandeling van de aangetaste plek bestaat uit het scheren en reinigen van de ontstoken huid met mild ontsmettende oplossingen of zepen. Afhankelijk van de ernst en diepte van de ontsteking is soms met huidcrèmes (met antibioticum en/of corticosteroïden bestanddelen), in zwaardere gevallen ook met tabletten toediening van corticosteroïden en antibiotica, de huid tot rust te krijgen.
Maar meestal behandelen wij deze aandoening met Etherische olie, met zeer goed resultaat.
Een hot spot is een plaatselijke natte/pussige huidontsteking, welke is ontstaan doordat het dier heftig op deze plaats heeft zitten bijten of krabben. Jeuk door bijvoorbeeld vlooien, anaalzakontstekingen, oorontstekingen etc. zijn hier oorzaak voor. Vaak gaat het om honden met dichte, langharige vachten.
Therapie: Van belang is primair de oorzaak van de jeuk tegen te gaan. Behandeling van de aangetaste plek bestaat uit het scheren en reinigen van de ontstoken huid met mild ontsmettende oplossingen of zepen. Afhankelijk van de ernst en diepte van de ontsteking is soms met huidcrèmes (met antibioticum en/of corticosteroïden bestanddelen), in zwaardere gevallen ook met tabletten toediening van corticosteroïden en antibiotica, de huid tot rust te krijgen.
Maar meestal behandelen wij deze aandoening met Etherische olie, met zeer goed resultaat.
Likgranuloom
Een likgranuloom is een huidverandering op het onderste deel van de poten, die ontstaat als gevolg van likken en bijten door de hond zelf.
Oorzaak: De aanleiding om op zo'n plaats te gaan likken is niet altijd duidelijk, maar waarschijnlijk gaat het vooral om psychische redenen, nervositeit, stress door alleen thuis zijn, angst ergens voor en een enkele keer als reactie op een onbehaaglijk gevoel elders in het lichaam. Als regel is een hond met een likgranuloom verder volledig gezond. Net als bij nagelbijten mensen is misschien aan het begin nog wel een oorzaak aan te wijzen, maar na verloop van tijd wordt het een gewoonte die zichzelf onderhoudt.
Het verloop: Door voortdurend likken wordt de huid dikker en verdwijnen de haren. Als de hond er erg heftig aan likt en bijt ontstaat een oppervlakkige ontsteking waarbij de huidverandering lijkt op die bij de hot spot. In ernstiger gevallen is er een diepere ontsteking, waarbij uit kleine wondjes steeds ontstekingsvocht komt. Dat is voor de hond een reden om steeds opnieuw de betreffende plek door likken schoon te maken en zo onderhoudt het verschijnsel zichzelf.
De behandeling: Uiteraard moet een ontsteking als zodanig behandeld worden. Het likgranuloom kan echter alleen echt overgaan als de hond stopt met eraan te likken. Verband of een sok is de eerste mogelijkheid. Een ontstoken plek mag daarbij niet langdurig opgesloten zitten onder een vochtig verband. De tweede mogelijkheid is een kraag die verhindert dat de hond de plek met de bek kan bereiken.
Het effect van jeukstillende middelen of middeltjes die zo vies zijn dat de hond er niet meer aan wil likken, valt nogal eens tegen. In enkele gevallen kan een injectie op de betreffende plek de irritatie doen verminderen. En als een likgranuloom op de ene poot dan helemaal genezen is, beginnen sommige honden aan een van de andere poten opnieuw. U kunt dan eens contact opnemen met een gedragsdeskundige om te gaan kijken waarom dit probleem zich afspeelt bij u hond.
Bij een aantal dieren is het onmogelijk het verschijnsel volledig te bestrijden.
Een likgranuloom is een huidverandering op het onderste deel van de poten, die ontstaat als gevolg van likken en bijten door de hond zelf.
Oorzaak: De aanleiding om op zo'n plaats te gaan likken is niet altijd duidelijk, maar waarschijnlijk gaat het vooral om psychische redenen, nervositeit, stress door alleen thuis zijn, angst ergens voor en een enkele keer als reactie op een onbehaaglijk gevoel elders in het lichaam. Als regel is een hond met een likgranuloom verder volledig gezond. Net als bij nagelbijten mensen is misschien aan het begin nog wel een oorzaak aan te wijzen, maar na verloop van tijd wordt het een gewoonte die zichzelf onderhoudt.
Het verloop: Door voortdurend likken wordt de huid dikker en verdwijnen de haren. Als de hond er erg heftig aan likt en bijt ontstaat een oppervlakkige ontsteking waarbij de huidverandering lijkt op die bij de hot spot. In ernstiger gevallen is er een diepere ontsteking, waarbij uit kleine wondjes steeds ontstekingsvocht komt. Dat is voor de hond een reden om steeds opnieuw de betreffende plek door likken schoon te maken en zo onderhoudt het verschijnsel zichzelf.
De behandeling: Uiteraard moet een ontsteking als zodanig behandeld worden. Het likgranuloom kan echter alleen echt overgaan als de hond stopt met eraan te likken. Verband of een sok is de eerste mogelijkheid. Een ontstoken plek mag daarbij niet langdurig opgesloten zitten onder een vochtig verband. De tweede mogelijkheid is een kraag die verhindert dat de hond de plek met de bek kan bereiken.
Het effect van jeukstillende middelen of middeltjes die zo vies zijn dat de hond er niet meer aan wil likken, valt nogal eens tegen. In enkele gevallen kan een injectie op de betreffende plek de irritatie doen verminderen. En als een likgranuloom op de ene poot dan helemaal genezen is, beginnen sommige honden aan een van de andere poten opnieuw. U kunt dan eens contact opnemen met een gedragsdeskundige om te gaan kijken waarom dit probleem zich afspeelt bij u hond.
Bij een aantal dieren is het onmogelijk het verschijnsel volledig te bestrijden.
Schimmels
Er zijn verschillende soorten schimmels die vaak voorkomen bij de hond. Overigens kunnen deze zich ook op de mens handhaven. Als de hond kale plekjes heeft dient u bedacht te zijn op schimmels. Meestal worden de plekjes steeds ronder, waarbij in het centrum "herstel" optreedt, zodat er een soort ring ontstaat. Dit kan ook besmettelijk zijn voor mensen. Er wordt derhalve ook wel gesproken van ringworm, hoewel het helemaal niets te maken heeft met wormen. Behandeling kan op verschillende wijze gebeuren.
Voedselallergie
Ongeveer 15% van de allergische honden zijn allergisch voor stoffen die in de voeding zitten. Dit zegt niets over de kwaliteit van het voedsel. Is een hond allergisch voor een van de bestanddelen die in zijn normale voeding zitten, dan zal hij voortdurend last hebben van zijn huid. Een uitzondering hierop vormen de tijden waarop hij medicijnen krijgt die de allergie wegdrukken. Bij zo'n hond kan het interessant zijn uit te zoeken of er een voedselallergie bestaat. Dit kan niet door bloedonderzoeken of huidtesten maar alleen door hem in een periode van 6 weken voedsel te geven waartegen geen of vrijwel nooit een allergie bestaat. In deze periode moeten de huidklachten en of diarree verdwijnen zonder gebruik te maken van medicijnen die de allergie bestrijden. Wil een onderzoek naar voedselallergie zin hebben, dan moet de proef zeer nauwkeurig worden uitgevoerd, en stellen wij voor, om fouten te vermijden. Versvleesvoeding is een hele goede optie voor deze honden.
Ongeveer 15% van de allergische honden zijn allergisch voor stoffen die in de voeding zitten. Dit zegt niets over de kwaliteit van het voedsel. Is een hond allergisch voor een van de bestanddelen die in zijn normale voeding zitten, dan zal hij voortdurend last hebben van zijn huid. Een uitzondering hierop vormen de tijden waarop hij medicijnen krijgt die de allergie wegdrukken. Bij zo'n hond kan het interessant zijn uit te zoeken of er een voedselallergie bestaat. Dit kan niet door bloedonderzoeken of huidtesten maar alleen door hem in een periode van 6 weken voedsel te geven waartegen geen of vrijwel nooit een allergie bestaat. In deze periode moeten de huidklachten en of diarree verdwijnen zonder gebruik te maken van medicijnen die de allergie bestrijden. Wil een onderzoek naar voedselallergie zin hebben, dan moet de proef zeer nauwkeurig worden uitgevoerd, en stellen wij voor, om fouten te vermijden. Versvleesvoeding is een hele goede optie voor deze honden.
PARASIETEN
Oormijten
Oormijten zijn kleine witte spinachtige insecten die leven van oorsmeer en jeuken. Ze zijn zo klein dat ze met het blote oog moeilijk zijn waar te nemen. De hond zal met zijn kop schudden, met zijn kop over de grond schuren, zijn hoofd scheef houden of het oor vreemd laten hangen. Als de mijt niet behandeld wordt ontstaat dikwijls een chronische aandoening tezamen met een ontsteking. Het is erg pijnlijk voor de hond, dus let op de tekenen van oormijt. U ziet dikwijls een vieze bruine oorsmeer in de gehoorgang en het oor (en soms zelfs de hele hond) ruikt erg (scherp) onaangenaam.
Oormijten zijn kleine witte spinachtige insecten die leven van oorsmeer en jeuken. Ze zijn zo klein dat ze met het blote oog moeilijk zijn waar te nemen. De hond zal met zijn kop schudden, met zijn kop over de grond schuren, zijn hoofd scheef houden of het oor vreemd laten hangen. Als de mijt niet behandeld wordt ontstaat dikwijls een chronische aandoening tezamen met een ontsteking. Het is erg pijnlijk voor de hond, dus let op de tekenen van oormijt. U ziet dikwijls een vieze bruine oorsmeer in de gehoorgang en het oor (en soms zelfs de hele hond) ruikt erg (scherp) onaangenaam.
Demodex-mijt
Deze mijt komt waarschijnlijk op elke honden-/katten huid voor, zonder enig probleem te veroorzaken. Echter, als de afweer voor deze mijt ontbreekt dan veroorzaakt hij zware klachten. Deze fout in de afweer is een storing van de T-lymfocyten wat resulteert dat het huisdier geen enkele afweer heeft tegen deze mijt. De rest van de afweer werkt prima. Het vermoeden is dat deze fout erfelijk is. Zodoende moet de fokker gewaarschuwd worden zodat hij niet verder fokt met de teef of reu. Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing ter harte! Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld. Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens.
De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest. Aangezien deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden. De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel aangetoond.
De mijt kan zich op 2 manieren uiten:
1) de schilferige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop. Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%.De resterende 10 % gaat over op:
2) de puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam. Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
Behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten). Vervolgens wassen met een shampoo gemaakt zonder geur/kleur/synthetische stoffen en beried met etherische olie die de haarfollikels goed schoonmaakt. Daarna verschillende keren wassen met de de speciaal gemaakte shampoo van onze trimsalon, totdat de huidafkrabsels negatief zijn. Bij hardnekkige gevallen kan een aanvullende behandeling nuttig zijn van een natuurgeneeskundige voor dieren.Ook zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen kunnen hulpzaam zijn.
Deze mijt komt waarschijnlijk op elke honden-/katten huid voor, zonder enig probleem te veroorzaken. Echter, als de afweer voor deze mijt ontbreekt dan veroorzaakt hij zware klachten. Deze fout in de afweer is een storing van de T-lymfocyten wat resulteert dat het huisdier geen enkele afweer heeft tegen deze mijt. De rest van de afweer werkt prima. Het vermoeden is dat deze fout erfelijk is. Zodoende moet de fokker gewaarschuwd worden zodat hij niet verder fokt met de teef of reu. Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing ter harte! Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld. Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens.
De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest. Aangezien deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden. De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel aangetoond.
De mijt kan zich op 2 manieren uiten:
1) de schilferige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop. Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%.De resterende 10 % gaat over op:
2) de puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam. Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
Behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten). Vervolgens wassen met een shampoo gemaakt zonder geur/kleur/synthetische stoffen en beried met etherische olie die de haarfollikels goed schoonmaakt. Daarna verschillende keren wassen met de de speciaal gemaakte shampoo van onze trimsalon, totdat de huidafkrabsels negatief zijn. Bij hardnekkige gevallen kan een aanvullende behandeling nuttig zijn van een natuurgeneeskundige voor dieren.Ook zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen kunnen hulpzaam zijn.
Schurftmijt
Deze diertjes zijn nauwelijks waarneembaar met de microscoop. Er is heftige jeuk. In het begin alleen wat bloedpuntjes in de huid, later een rauwe huid door krabben, bijten etc. De hond zal vaak kale plekken hebben aan oren, snuit, ellebogen en poten. Behandeling is moeilijk en langdurig. Bovendien kunnen mensen ook besmet raken, hoewel de mijt slechts enkele dagen in leven blijft op de mens.
Deze diertjes zijn nauwelijks waarneembaar met de microscoop. Er is heftige jeuk. In het begin alleen wat bloedpuntjes in de huid, later een rauwe huid door krabben, bijten etc. De hond zal vaak kale plekken hebben aan oren, snuit, ellebogen en poten. Behandeling is moeilijk en langdurig. Bovendien kunnen mensen ook besmet raken, hoewel de mijt slechts enkele dagen in leven blijft op de mens.
Luizen
Luizen zijn ook insecten zonder vleugels en met plat lichaam. Er bestaan twee soorten luis, de haarluis en de bloedluis.De haarluis is 2 mm groot, heeft een brede kop en voedt zich met huidschilfers en bloed. De bloedluis is langer en leeft alleen van bloed.
Luizen worden overgedragen door direct contact van het ene dier met het andere. Ook overdragen via een kam of borstel is goed mogelijk! De luizen geven een enorme jeuk, waardoor de hond zich zal gaan krabben en onrustig wordt. U herkent luizen aan witte korreltjes - de eitjes - die aan de haren vast zitten. Ook via een luizenkam - een heel fijne kam - kunt u controleren of de hond luizen heeft. Behandeling is eenvoudig, maar zorg wel dat alle honden in huis worden behandeld.
Luizen worden overgedragen door direct contact van het ene dier met het andere. Ook overdragen via een kam of borstel is goed mogelijk! De luizen geven een enorme jeuk, waardoor de hond zich zal gaan krabben en onrustig wordt. U herkent luizen aan witte korreltjes - de eitjes - die aan de haren vast zitten. Ook via een luizenkam - een heel fijne kam - kunt u controleren of de hond luizen heeft. Behandeling is eenvoudig, maar zorg wel dat alle honden in huis worden behandeld.
Teken
De teek is 2 mm groot, maar kan, wanneer hij zich heeft volgezogen met bloed van de hond wel zo groot zijn als een koffieboon. Als de teek zich vastgrijpt in de hond, zal hij zich met zijn kop ingraven in de huid. Wat u dan ziet, is een grijs bolletje. U kunt ze echter ook op de vacht zien lopen, voordat ze zich hebben ingegraven. De teek ziet er dan uit als een spinnetje.
Het is dan zaak om de teek direct van de hond af te halen voordat ze zich vastgraven. Heeft de teek zich volgezogen met bloed dan laat de teek zich weer vallen. Op deze manier kan een teek dus in huis terecht komen en eventueel ook op u terecht komen. Een volgezogen teek die van de hond op de grond valt ziet er uit als een soort "grijze erwt". Vernietig deze dus direct wanneer u deze op de grond tegenkomt! Een teek verwijdert u het beste met een tekentang, een grijpertje die gemakkelijk de teek verwijderd uit de huid.
Als gastheer kunnen verschillende diersoorten dienen, zoals wilde zoogdieren, vogels, huisdieren en ook de mens. De levenscyclus duurt in Nederland gemiddeld 3 tot 6 jaar. Uit de eitjes komen hele kleine larfjes met 6 poten die bloed zuigen en vervellen. Daarna ontstaat de nymfe met 8 poten die zich ook weer voedt met bloed en vervelt tot volwassen teek. De volwassen teken paren op de gastheer, waarna de wijfjes zich in een week volzuigen met bloed en van de gastheer afvallen, waarna ze duizenden eitjes leggen en sterven.
Teken klimmen in grassprieten en struiken en wachten op een geschikte gastheer en zullen zich dan daarop hechten. Ze zijn vnl. actief in vochtige klimaatomstandigheden (voorjaar en herfst).
De ziekte van Lyme:
In sommige gebieden zijn ca. 30% van de teken besmet met de bacterie Borrelia Burgdorferi. Deze bacterie wordt door de teek van de ene naar de andere gastheer overgebracht en veroorzaakt de ziekte van Lyme. De ziekte van Lyme kan verschillende effecten hebben op de verschillende diersoorten.
Symptomen bij de verschillende diersoorten en de mens:
* MENS:na 3-30 dagen ontstaat er een huidafwijking rond de tekenbeet, die eruit ziet als een rode, ringvormige plek die groter wordt en in het centrum lichter van kleur wordt. De plek jeukt ook. Dit gaat vaak gepaard met "griepklachten":keelpijn, koorts, hoofdpijn en vermoeidheid. Dit is het eerste stadium van de ziekte. Later tijdens het tweede stadium van de ziekte, kunnen er neurologische klachten ontstaan zoals dubbelzien, flauwvallen en uitstralende pijnen. In het derde stadium, jaren na de besmetting, kunnen tijdelijke of blijvende gewrichtsaandoeningen en loop- en oriëntatiestoornissen ontstaan.
* HOND:geïnfecteerde dieren zijn sloom, hebben weinig eetlust en zullen koorts hebben. Er kunnen nierbeschadigingen, hartaandoeningen, en neurologische afwijkingen ontstaan. Ook bij honden kunnen subklinisch geïnfecteerde dieren voorkomen.
De ziekte van Lyme kan behandeld worden met antibiotica. Welk antibioticum wordt gebruikt is soms afhankelijk van de ervaring en de voorkeur van de dierenarts. Ook de manier van toediening kan verschillend zijn. De antibiotica moeten gedurende een paar weken worden toegediend. Een reactie wordt vaak gezien na 2-5 dagen. Soms worden ook ontstekingsremmers en/of andere medicijnen gebruikt om de groei en de werking van de aangetaste darmflora, a.g.v. het gebruik van antibiotica, te stimuleren, of laat een natuurgeneeskundige U dier eens onder handen nemen.
Voor honden is er wel een vaccin. Totdat er wel een vaccin is voor paarden, is de preventie van de ziekte van Lyme vnl. gebaseerd op het beperken van de blootstelling aan teken. Bestrijdingsmiddelen voor teken bevatten Premethrin en kunnen aangebracht worden op het hoofd, de hals, de benen, de buik en onder de staart. Dit kan het beste gedaan worden tijdens de lente en de herfst, maar hier zitten grote nadelen aan. Als je een dier van de ziekte van Lyme verdenkt, raadpleeg dan de dierenarts. Hoe sneller de ziekte is gediagnosticeerd, des te beter de ziekte te behandelen is.
Vlooien
Een veel voorkomend probleem bij huisdieren zijn vlooien. De aanwezigheid van deze kleine bruine, zijdelings afgeplatte, diertjes leidt vaak tot heftige jeuk en krabben bij uw huisdier. Het is niet altijd even makkelijk om een vlooien besmetting vast te stellen. Vooral bij dichtbehaarde of langharig dieren zijn deze kleine watervlugge insecten moeilijk te vinden.Bovendien leven vlooien niet op dieren, ze eten er alleen maar. Nadat ze hun buik vol hebben verdwijnen ze snel naar de omgeving van uw huisdier; in de meeste gevallen uw huis. Uit onderzoek is gebleken dat 99% van de vlooien in de omgeving zitten en slechts 1 % op uw huisdier. De vlo die u bij uw dier ziet is dus het topje van de ijsberg!! U kunt daarom beter uit kijken naar de aanwezigheid van vlooienpoepjes: kleine zwart-bruine korreltjes die zich tussen de haren bevinden.
Sommige dieren vertonen echter een allergie voor vlooienspeeksel. Eén vlooienbeet kan dan al veroorzaken dat het dier zich geen raad weet van de jeuk. Honden bijten dan het achterste gedeelte van hun rug open, vaak tot bloedens toe. Later vertoont dit deel van de rug kale plekken.
Een veel voorkomend probleem bij huisdieren zijn vlooien. De aanwezigheid van deze kleine bruine, zijdelings afgeplatte, diertjes leidt vaak tot heftige jeuk en krabben bij uw huisdier. Het is niet altijd even makkelijk om een vlooien besmetting vast te stellen. Vooral bij dichtbehaarde of langharig dieren zijn deze kleine watervlugge insecten moeilijk te vinden.Bovendien leven vlooien niet op dieren, ze eten er alleen maar. Nadat ze hun buik vol hebben verdwijnen ze snel naar de omgeving van uw huisdier; in de meeste gevallen uw huis. Uit onderzoek is gebleken dat 99% van de vlooien in de omgeving zitten en slechts 1 % op uw huisdier. De vlo die u bij uw dier ziet is dus het topje van de ijsberg!! U kunt daarom beter uit kijken naar de aanwezigheid van vlooienpoepjes: kleine zwart-bruine korreltjes die zich tussen de haren bevinden.
Sommige dieren vertonen echter een allergie voor vlooienspeeksel. Eén vlooienbeet kan dan al veroorzaken dat het dier zich geen raad weet van de jeuk. Honden bijten dan het achterste gedeelte van hun rug open, vaak tot bloedens toe. Later vertoont dit deel van de rug kale plekken.
Wormen
Ook eventuele wormen moeten worden bestreden, omdat die de conditie, dus ook van de huid en de vacht, ondermijnen.
DE LINTWORM: dit is de meest voorkomende en wordt overgedragen door de vlo; vlooien- en lintwormbestrijding gaan dus altijd hand in hand. Lintwormen zijn te herkennen aan hun platte en witte uiterlijk. Soms kunt u zien dat als ze net uit de anus zijn gekropen, deze witte lintwormsegmentjes nog bewegen. Ze zijn dan ca. 1 tot 1,5 cm. Lang.Na enige tijd aan de buitenlucht te hebben blootgestaan verschrompelen ze tot de grootte van een rijstkorrel of een komkommerpit. Deze segmenten (delen) van de lintworm bevatten grote hoeveelheden lintwormeitjes. Deze eipakketten worden door uw huisdier overal in huis verloren en vaak kapot getrapt, zodat de inhoud zich in de vloerbedekking kan verspreiden.
SPOELWORMEN: Veel jonge honden hebben tijdens hun eerste levensjaar last van spoelwormen. Deze zien eruit als witte draadjes in de ontlasting. Ontworm uw hond elke drie maanden tijdens zijn eerste levensjaar. Tabletjes hiervoor haalt u bij de dierenarts, of U laat de hond zijn ontlasting hier nakijken: www.wormbestrijding.nl